Jeszcze kilka lat temu koncepcja ewoluowania architektury była uznawana za zbyt odważną. Uważano, że architektura powinna pozostawać elementem niezmiennym w czasie. Jednak rzeczywistość udowadnia, że systemy muszą ewoluować, aby spełniać wymogi użytkowników i odzwierciedlać zmiany w dynamicznym środowisku tworzenia oprogramowania. Innymi słowy, konieczne się staje budowanie architektur ewolucyjnych.

Dzięki tej książce dowiesz się, w jaki sposób uczynić architekturę oprogramowania wystarczająco plastyczną, aby mogła odzwierciedlać zachodzące zmiany biznesowe i technologiczne. W nowym wydaniu rozbudowano pojęcia zmiany kierowanej i przyrostowej, a także przedstawiono najnowsze techniki dotyczące funkcji dopasowania, automatycznego zarządzania architekturą i danych ewolucyjnych.

Jeszcze kilka lat temu koncepcja ewoluowania architektury była uznawana za zbyt odważną. Uważano, że architektura powinna pozostawać elementem niezmiennym w czasie. Jednak rzeczywistość udowadnia, że systemy muszą ewoluować, aby spełniać wymogi użytkowników i odzwierciedlać zmiany w dynamicznym środowisku tworzenia oprogramowania. Innymi słowy, konieczne się staje budowanie architektur ewolucyjnych.

Dzięki tej książce dowiesz się, w jaki sposób uczynić architekturę oprogramowania wystarczająco plastyczną, aby mogła odzwierciedlać zachodzące zmiany biznesowe i technologiczne. W nowym wydaniu rozbudowano pojęcia zmiany kierowanej i przyrostowej, a także przedstawiono najnowsze techniki dotyczące funkcji dopasowania, automatycznego zarządzania architekturą i danych ewolucyjnych.

Przez długi czas uważano, że architektura oprogramowania powinna powstać przed rozpoczęciem pisania kodu i pozostać niezmieniona aż do zakończenia projektu. Pojawienie się zwinnych metod tworzenia oprogramowania spowodowało, że taką koncepcję zaczęto podawać w wątpliwość.

Niektórzy nawet kwestionowali potrzebę tworzenia architektury, gdyż utrudniała reakcję na zmiany wymagań. Istnieje jednak inne podejście do architektury, zgodnie z którym jest ona ściśle powiązana z fazą programowania i dynamicznie odpowiada na zmiany pojawiające się podczas tworzenia kodu. W ten sposób architektura ewolucyjna, pomimo nieprzewidywalności zmian, zapewnia rozwój projektu we właściwym kierunku.