KIEDY POZWALASZ SOBIE NA ODPOCZYNEK,  POZWALASZ SOBIE NA DOBRE ŻYCIE...

Każdy z nas pragnie dla siebie dobrego życia - chce żyć w zdrowiu, doświadczać miłości, odnosić sukcesy. Dlatego może z tak dużą determinacją, a czasem nawet wbrew sobie idziemy po to dobro - zmęczeni, zestresowani, przepracowani. Myślimy, że tak trzeba i że to normalne. Zakładamy, że bycie zajętym odzwierciedla naszą siłę, nasz charakter albo status społeczny. Kiedy jesteśmy zajęci, czujemy się potrzebni i ważni. W efekcie żyjemy w trybie "non stop", umniejszając wartość przerw, regeneracji i spokoju.

Czy droga do dobrego życia ma tak wyglądać? I czy w ogóle w taki sposób je osiągniemy?