„Dużo rozumiem, ale nie potrafię się wypowiedzieć”.

„Boję się, że zapomnę jakiegoś słówka i utknę”.

„Już to wszystko powinnam wiedzieć, więc tym bardziej boję się, że popełnię błąd”.

„Wszyscy w firmie mówią płynniej niż ja, więc gdy już ten błąd popełnię, na pewno pomyślą, że jestem idiotą”.

„Ogólnie nie lubię zabierać głosu w grupie, a gdy muszę to jeszcze zrobić
w języku angielskim, to całkiem zamieram i nie wiem, co powiedzieć”.

„Boję się, że czegoś nie zrozumiem, będę musiał kilka razy prosić o powtórzenie i mimo to nadal nie będę wiedział, co ktoś powiedział”.

Brzmi znajomo?

Zdarzyło się Wam kiedyś pisać sprawdzian czy egzamin i widzieć oczami wyobraźni stronę w zeszycie czy książce, na której znajdowała się potrzebna Wam informacja?

Pamiętaliście prawdopodobnie w której części kartki zapisaliście ważny fakt, jakim kolorem go zakreśliliście, może nawet jakiego długopisu użyliście...

A informacja sama w sobie, puff, jakby uleciała.

I, wbrew pozorom, morałem nie jest słaba pamięć.

Lekcja, jaką warto stąd wyciągnąć jest ta: myślimy obrazami, nie słowami, a co za tym idzie szybciej zapamiętujemy to, co zobaczyliśmy, a nie to, co przeczytaliśmy czy zapisaliśmy.